ONZE INHEEMSE BIJ
De zwarte bij is van oorsprong onze inheemse honingbij.
Doorheen de geschiedenis van ijstijden en warmere periodes geraakten verschillende populaties honingbijen van elkaar geïsoleerd door natuurlijke barrières zoals bergketens (Pyreneeën, Alpen).
Zo evolueerden ze los van elkaar tot verschillende rassen van de honingbij. In onze regio (Noordwest Europa) ontwikkelde zich de zwarte bij (Apis mellifera mellifera).
Sinds eind 19e eeuw importeerden imkers echter andere rassen zoals het Carnica-ras uit de Balkan, omdat deze meer honing produceren. Door inkruisen en selectie verdween de zwarte bij in een sneltempo. Enkel in Zuid-Henegouwen en sinds kort ook in Limburg komen nog of opnieuw zwarte bijen voor dankzij imkers die zich engageren voor dit bedreigde bijenras.
DUURZAME TOEKOMST
Ik kies zelf om te werken met zwarte bijen omdat dit ras zich van oorsprong in onze regio heeft ontwikkeld. Streekeigen of inheemse rassen blijken het best aangepast te zijn aan het lokale klimaat en aan de lokale flora en blijken daardoor ook het best resistent te zijn tegen ziektes vergeleken met niet inheemse rassen.
Willen we een duurzame toekomst voor onze bijen, dan geloof ik dat we dit best doen met het bijenras dat het meest aangepast is aan onze regio, namelijk het bijenras dat zich gedurende de laatste eeuwen hier ontwikkeld heeft.
Iedereen is vrij om te kiezen welk bijenras hij of zij houdt. Ik ben geen tegenstander van andere bijenrassen en besef ook dat mijn jonge koninginnen door darren van andere rassen van naburige imkers bevrucht worden. Ook dit hoort bij het bijenhouden van vandaag.
Het is mij niet te doen om het in stand houden van raszuivere zwarte bijen, wel om bijen te bekomen die zelfredzaam zijn en kunnen overleven zonder chemische bestrijdingsmiddelen allerhande. Genetische diversiteit kan de kans op zelfredzaamheid alleen maar doen toenemen, als we de bijen de ruimte geven.
